En dan komt de vraag of ook ik iets wil schrijven voor de column van Zinwijzer.nl. Natuurlijk wil ik dat; ik kan wel vertellen over wat voor mij zingevend is, waar ik energie uithaal. Want dat weet ik: ik heb werk waar ik blij van word, ik woon op een geweldige plek aan de rand van het bos, dus genoeg om over te schrijven.
Dan wijzigen de omstandigheden nogal. Niet zozeer voor mij persoonlijk, maar ik word wel betrokken bij alles wat om mij gebeurt met andere mensen.
Er vindt een heel ernstig incident plaats op een van de locaties op mijn werk, waardoor ik vanuit mijn functie onderdeel wordt van de opvang van medewerkers; mijn broer en zijn vrouw verliezen een vriend; een collega komt in een achtbaan van emoties door goed geslaagde operaties en een dag later het overlijden van een dierbare en tja, waar ga ik het dan over hebben????
Het gaat niet meer over mijn zingeving of waar ik dat in vind of uit haal, het gaat nu over er zijn. Alleen ‘maar’ er zijn; luisteren en vooral met aandacht voor die ander en aan die ander.
Door beschikbaar te zijn voor die ander, kan ik niets veranderen aan al het verdriet, boosheid en onmacht die er zijn. Dat kan ik niet. En ook dat is voor dit moment, zoals het is.
Ik merk dat ik deze dagen wat vaker en langer het bos in ga met de hond. Simpelweg het lopen, het in beweging zijn, schijnbaar doelloos, is wat voor mij nu goed is.
Dineke van der Most
